Ekopsychologia/Ekologia człowieka w wielowymiarowej przestrzeni

Ekologia człowieka w wielowymiarowej przestrzeni

Ekologia i ekopsychologia

Ekologia — to nauka o wzajemnym stosunku organizmu z otaczającym środowiskiem.

Konkretne kierunki tej nauki mogą nosić nazwę, na przykład, taką: «Ekologia bobra europejskiego», «Ekologia ryb jesiotrowych» itp. Przy tym obiekt badania może być rozpatrywany z pozycji środowiska jego życia, odżywiania się, miejsc i warunków rozmnażania się, wzajemnego oddziaływania między nim, a innymi osobnikami tego samego rodzaju biologicznego, a także konkurentami, wrogami (drapieżnikami, pasożytami), albo po prostu sąsiadami.

Obiektem badań ekologicznych jest również człowiek. Przy czym człowiek zazwyczaj badany jest przez pryzmat jego warunków produkcyjnych (morze, szyby węglowe, loty kosmiczne itd.).

Szczególnym kierunkiem ekologii człowieka jest ochrona środowiska jego życia. W wielu krajach istnieją specjalne służby ekologiczne, a także społeczne Ruchy «Zielonych». «Zieloni» kierują swoje wysiłki przede wszystkim do walki z zanieczyszczeniem zbiorników wodnych, środowiska powietrznego, gleby, na ochronę lasów i świata zwierzęcego. Poza tym protestują przeciw próbom jądrowym, walczą o likwidację broni jądrowej, chemicznej i biologicznej, zaprzestanie używania min przeciwpiechotnych, kaleczących też ludność cywilną i zwierzęta, o zakaz stosowania w łowiectwie zwierząt futerkowych pułapek zatrzaskowych, powodujących nadzwyczajne cierpienia zwierząt…

Poza tym również ważne są badania tzw. ekologii stosowanej nad funkcjonowaniem człowieka w różnych warunkach produkcyjnych. Jednak na łamach tej książki postaramy się rozeznać w tym, że jest to jednak nie wszystko, czym powinna zajmować się ekologia człowieka.

Przecież człowiek to nie tylko ciało, ale przede wszystkim świadomość, dusza. Żyje we wzajemnym oddziaływaniu nie tylko z powietrzem, wodą, ziemią, innymi ludźmi, zwierzętami, roślinami, drobnoustrojami, wirusami… ale też z nieucieleśnionymi świadomościami indywidualnymi (duchami ludzi i zwierząt) oraz — co jest najważniejsze z tego wszystkiego — z Bogiem.

Właśnie to stanowi przedmiot badania ekopsychologii — jak najważniejszego rozdziału ekologii.

Realnie żyjemy w wielowymiarowym środowisku życia. Przy tym świat materialny, który odbieramy poprzez narządy zmysłów, to tylko nieduża część otaczającego nas środowiska. Inne zaś warstwy wielowymiarowej przestrzeni zazwyczaj w ogóle nie są przez nas postrzegane. Chociaż są one napełnione życiem, widzącym nas i oddziałującym na nas.

Dla pełni postrzegania ekologicznego, co pozwoliłoby właśnie optymalnie przeżyć swoje życie na Ziemi, każdy z nas powinien włączyć do swojego światopoglądu tego, Kto jest Najważniejszy we wszechświecie — Boga.

W tym celu trzeba przede wszystkim posiadać wiedzę o Bogu, o Ewolucji Świadomości Wszechświata, o swoim miejscu i swojej roli w tym procesie.

Przy czym trzeba będzie przekonać się, że ETYKA stanowi ten dział wiedzy filozoficznej, który pozwala człowiekowi znajdować się w HARMONII EKOLOGICZNEJ z Bogiem i całym otaczającym środowiskiem.