Współczesna wiedza o Bogu, Ewolucji, sensie życia człowieka.
Metodologia duchowego doskonalenia się.

Ekopsychologia/Jama i nijama

Jama i nijama

Terminy te tłumaczą się jako"wysiłek i relaks" albo "napięcie i spokój". Dany stopień obejmuje przyswojenie najważniejszych etycznych i psychohigienicznych zasad życia. poszukiwacza duchowego.

Pierwsza zasada nosi nazwę ahimsa — niekrzywdzenie. Mowa idzie o dążeniu do nie wyrządzania, w miarę możliwości, jakiejkolwiek szkody wszelkim istotom żywym w czynach, słowach, myślach i emocjach.

Obejmuje to m. in. rozpatrzone powyżej zasady prawidłowego etycznie odżywiania się oraz, co jest nie mniej istotne, wyeliminowanie ordynarnych emocji, które są powiązane ze złymi myślami i do których dołączane są często grubiańskie słowa i czyny.

Nasze błędy etyczne, łącznie z przestępstwami, mogą być wywołane albo niewiedzą, ignorancją, niezrozumieniem budowy Wszechświata i swojego miejsca i roli w Nim, albo też pobłażliwością takim emocjom, jak złość, osądzanie, zazdrość, obraza, niepokój, rozpacz, strach itd., będących przejawami wadliwie "sterczącego" indywidualnego "ja".

Na duchowej Drodze jednym z ważnych zadań jest zniszczenie indywidualnego niższego «ja» poprzez jego stopienie z powszechnym «Ja» Najwyższym Stwórcy. Praca w tym kierunku zaczyna się od walki ze wszystkimi wadliwymi przejawami swojego «ja», przede wszystkim — w reagowaniu emocjonalnym.

Ważną metodą staje się tu skrucha: szczery żal z powodu dokonanych błędów etycznych — z mentalną analizą tych sytuacji i znajdowaniem poprawnych ich rozwiązań.

Wielu ludzi nie rozumie tego, czym jest zasada nieosądzania. Dezaprobata — to właśnie emocja, jedna z form gniewu. To wcale nie analiza intelektualna, nie wyjawienie i omawianie czyichkolwiek błędów. Analiza jest niezbędna: pozwala ona nauczyć się nie powtarzania cudzych błędów. Jednak powinna ona dokonywać się bez emocji gniewu w każdym jego wariancie.

Emocje to stany świadomości. Promieniują one poza granice ciała tworząc energetyczne środowisko dla otoczenia ludzi i innych istot.

Żyjący w grubiańskich stanach emocjonalnych ludzie produkują rujnujące, chorobotwórcze środowisko zamieszkania dla otoczenia, kontakty z nimi mogą wywoływać ciężkie uszkodzenia energetyczne i choroby, zwłaszcza u dzieci.

Żyjące zaś w stanach subtelnej miłości — uzdrawiają, uduchowiają, uszlachetniają wszystko naokoło swoich ciał, uzdrawiają już zaledwie swoją obecnością. A im silniejsza jest ich miłość i mocniejsza świadomość — tym większy obszar naokoło oni uduchowiają — aż do skali planetarnej.

Pełne opanowanie kontroli nad swoją sferą emocjonalną poszukiwacz duchowy osiąga tylko poprzez pracę ze swoimi czakrami i innymi strukturami energetycznymi i następnie przez połączenie siebie (jak świadomości) ze Świadomością Boską. Jednak zaczynać wysiłki należy już od samego początku Drogi.

Drugą zasadą jamy jest satja — prawdziwość, czystość.

Zdarzają się jednak przypadki, kiedy nie możemy powiedzieć prawdy, gdyż to wyrządzi komuś krzywdę. Wtedy lepiej przemilczeć albo uchylić się od odpowiedzi.

Natomiast skłamawszy stajemy się grzesznikami przed Bogiem i zakładnikami swojego kłamstwa przed ludźmi, gdyż potem czeka nas obawa przed wyjściem kłamstwa na jaw, życie w niepokoju, a nie w stanie stałego i nieskazitelnego spokoju.

Trzecia zasada — asteja — rezygnacja z dążenia do posiadania rzeczy cudzych. Powinniśmy się ukierunkować całkowicie na poznanie Boga! Dążenie zaś do posiadania rzeczy materialnych, ponadto cudzych, to całkowite wypatrzenie prawdziwego ukierunkowania świadomości, powiązane ponadto z wyrządzeniem szkody innym ludziom.

Czwarta zasada — аparigraha — wolność od niepotrzebnych (nie niezbędnych) rzeczy, które jedynie odwracają uwagę od tego, co najważniejsze: od dążenia do Zjednoczenia się ze Stwórcą.

Piąta zasada — Brahmaczarja, co oznacza "podążanie drogą Brahmana (Ducha Świętego)". Chodzi tu o rezygnację z własnych "ziemskich" pragnień (oprócz elementarnego zapewnienia potrzeb ciała) i przekierowanie swojej uwagi na Boga, na poszukiwanie Jego umysłem, a następnie też rozwiniętą świadomością.

Ta zasada na myśli szczerą rezygnację z poszukiwań ziemskiej sławy i honorów, a także gromadzenia bezużytecznych w świecie Brahmana rzeczy oraz ozdabiania swojego ciała.

Niektórzy ludzie interpretują zasadę Brahmaczarji jedynie jako celibat (wstrzemięźliwość płciową). Jednak jest to za wąskie traktowanie, zresztą też zupełnie niepotrzebne przy właśnie duchowym stosunku do seksu. Wręcz przeciwnie, celibat może doprowadzać do zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn i do energetycznego "więdnięcia" kobiet, a także do "czerstwienia" świadomości u obojga płci. Zresztą celibat wcale nie przyczynia się do postępu na Drodze duchowej. W rzeczywistości ważna jest nie rezygnacja z seksu, a rezygnacja z nadmiernego zamiłowania do niego oraz seksualnych stosunków z nieadekwatnymi partnerami.

Szósta zasada — siaucza — utrzymywanie czystości ciała. Najważniejsze, by w miarę możliwości codziennie myć całe ciało z mydłem ciepłą albo gorącą wodą. Oczyszcza to skórę ze złogów soli potu, które zaburzają normalne funkcjonowanie całego organizmu. Przypomnijmy sobie te uczucia, które powstają po porządnym myciu ciała, jeżeli przed tym długo się nie myć! Taki właśnie stan komfortu można i trzeba stwarzać sobie na co dzień, jeżeli myć się rano.

Siaucza także obejmuje czyszczenie zębów itp.

Istnieją też specjalne lecznicze sposoby siauczy: takie, jak płukanie nosa i jamy nosowo-gardłowej wciąganiem przez nos słonej wody. Nie ma podstaw, aby stosować je systematycznie. Jednak te piękne środki pomogą komu trzeba — pozbyć się chronicznych katarów.

Siódma zasada — mitahara — czyste odżywianie. O tym już było szczegółowo mówiono powyżej. Tu zaś zaznaczymy jedynie to, że pożywienie powinno być konsumowane w korzystnej pod względem emocjonalnym atmosferze, w żadnym przypadku nie podczas konfliktowych rozmów, zaciekłych sporów, nie w obecności złośliwych, rozdrażnionych ludzi.

W celu harmonizacji stanu można przed spożywaniem posiłku wykonać medytację. Przykładowo, świetna pod tym względem jest prawosławna modlitwa-medytacja «Królu Niebieski».

Ósma zasada — santosza — stałe utrzymywanie pozytywnego nastawienia emocjonalnego. Jeżeli czujemy obecność Pana i swoje życie w całości poświęcamy Jemu, jeśli nasze czyny są pozbawione egoistycznej interesowności, jeżeli wiemy, że On cały czas nas obserwuje, prowadzi, uczy, Sam stwarza nam trudności w celu nauczania i znów Sam pomaga w znajdowaniu rozwiązań problemów, to dlaczego nie mielibyśmy żyć w stałej radości?.«Ty — wykonujesz swoje dzieło, Ja — kieruję wydarzeniami», — tak uczył On kiedyś autora danej książki [9].

Dziewiąta zasada — swadhjana — filozoficzne rozmyślania, rozmowy, lektury, sprzyjające całkowitemu uświadomieniu sobie sensu swojego życia i Drogi do Doskonałości.

"Skieruj swój umysł na Mnie… " — tak określił Awatar Kriszna pierwsze kroki człowieka na Drodze do Boga [10,18].

Dziesiąta zasada — tapas — wszelkie samoograniczenia i przymuszania siebie w celu walki ze swoimi wadami. Tapas uczy, m. in. dyscyplinie duchowej, kierowaniu się zasadą "trzeba!" zamiast "chcę!"

Jedenasta zasada — Iśwarapranithana — odczucie, że wszystko, co istnieje jest przeniknięte Boską Świadomością (Iśwarą), odczucie stałej Jego obecności poza i wewnątrz mojego i innych ciał, a także przedmiotów, postrzeganie Go jako Nauczyciela i Świadka wszystkiego, co czynię i dzieje się ze mną.

Ponadto jeszcze cztery bardzo ważne zasady:

— kszama — tolerancja dla tych, którzy myślą inaczej, niż ja,

— daja — miłosierdzie, dobroć,

— ardżawa — prostota, brak pychy,

— hri — mądra pokora, brak a) narcyzmu, pychy z powodu swoich rzeczywistych sukcesów i b) próżności — samochwalstwa z powodu swoich mniemanych zalet.