Czym jest świadomość?

Władimir Antonow

Przekład Irina Lewandowska

© Władimir Antonow, 2019.

Ktoś powie, że to jest to samo, co umysł, intelekt …

Już za czasów "sowieckich" w Rosji był powszechnie używany termin "świadomość społeczna”, tzn. uogólniona opinia "mas"…

Jednak w rzeczywistości znaczenie tego słowa jest ściśle związane ze zjawiskiem samoświadomości — uświadamiania, realnego odczuwania siebie nie jako ciało i nie jako umysł (który jest jedynie jedną z funkcji świadomości i nie może odczuwać siebie), a właśnie myślącą, posiadającą pamięć, emocje itp. żywą energią, która może być scalona w mniejszym lub większym stopniu z materialnym ciałem lub być całkowicie wolną od niego podczas przebywania w stanie odcieleśnionym.

Słowo świadomość jest odpowiednikiem sanskryckiego słowa buddhi i właśnie w tym znaczeniu jest używane w literaturze duchowej.

Jest też dusza (w sanskrycie — dżiwa). Dusze — to określenie wcielanych przez Boga w ciała materialne względnie małych cząstek żywej energii, które powinny się rozwijać, żyjąc w tych ciałach. Każda taka dusza przechodzi długi szereg inkarnacji. W najbardziej typowym wariancie następuje to sekwencyjnie w ciałach roślin, potem zwierząt, a następnie ludzi. Istota tego tkwi w jakościowym i ilościowym rozwoju dusz, aby w końcu osiągnęły one Boską Doskonałość i połączyły się ze Stwórcą, wzbogacając Go sobą.

Dusza (dżiwa) znajdująca się na ludzkim etapie rozwoju może zacząć się przeobrażać w świadomość (buddhi) — gdy już dojrzeje do tego, rozwinąwszy swoją funkcję myślową (intelekt).

…Dusza powinna wzrastać i rozwijać się w trakcie każdego konkretnego wcielenia w materialnym ciele. Na etapie bycia świadomością (buddhi) taki człowiek już urasta poza rozmiary ciała i naturalnie uczy się żyć poza jego granicami.

Wiele osób próbowało i stara się nauczyć „wychodzenia z ciała", przebywać poza nim — na wcześniejszych etapach rozwoju, gdy dusza nie jest jeszcze do tego przygotowana. W tym celu używają preparatów, zwanych narkotykami lub truciznami, np. mocz. Prowadzi to do zakłócenia rozwoju i zaburzenia, osłabienia przede wszystkim funkcji intelektualnej.

A przecież jedną z najważniejszych rzeczy, którą wcielona dusza powinna rozwijać w sobie — jest właśnie intelekt.

Ważnym etapem w rozwoju duszy jest ulokowanie w sobie podstawowej wiedzy religijnej. Nazywa się to wiarą — wiarą w istnienie Boga. W celu dalszego rozwoju — wiara jest potrzebna. Aczkolwiek powinna ona być poprawną. Zależy to zarówno od posiadania odpowiedniej wiedzy, jak i zdolności konkretnego człowieka do dostosowywania tej wiedzy, włączenia jej do swojego światopoglądu we właściwy sposób.

Można zaobserwować groteskową różnicę między wierzeniami różnych ludzi. Mogą to być zarówno wysokie i najwyższe poziomy duchowości — jak i prymitywizm, składający się z nienawiści i wrogości wobec wszystkich, którzy różnią się pod względem tych czy innych cech ode mnie lub od "nas": tzn. wspólnoty ludzi o mniej więcej tym samym poziomie rozwoju — w stylu sekty religijnej.

Kriszna, poprzez Bhagawad-Gitę, mówił o istnieniu metod rozwoju, które są zawarte w rozdziale wiedzy duchowej zwanej buddhi yoga [4-12]. Wszyscy Boscy Nauczyciele ludzkości osiągnęli Swój stan właśnie dzięki technikom buddhi jogi.

Wiele informacji na ten temat można znaleźć w naszych książkach i filmach, których lista znajduje się na końcu.

Buddhi joga to najwyższy etap w metodologii rozwoju duchowego.

Przy tym jest bardzo pożądane, aby nie nauczać jej skomplikowanych technik na razie jeszcze nierozumnych ludzi, bowiem może to im zaszkodzić. (Dużo o tym mówiłem w innych moich książkach i artykułach). Powodem jest niezdolność młodych jeszcze dusz zarówno do ulokowania w sobie zasad etycznych, które Bóg nam zaleca, jak i integracji oraz zróżnicowania wiedzy metodologicznej.

Natomiast sposoby rozwoju serca duchowego można oferować wszystkim, w tym dzieciom, ponieważ nie mogą zaszkodzić i umożliwią zbudowanie fundamentu dalszego pomyślnego rozwoju duchowego, być może po latach lub nawet znacznie dłuższych okresach, gdy właśnie pojawią się sprzyjające ku temu warunki.

… Osiągnięcie odpowiednich poziomów a) subtelności świadomości i b) jej ilościowego wzrostu — na tle przyswojonej nieskazitelności etycznej — pozwala nauczyć się bezpośredniego klarownego postrzegania Duchów Świętych. Odtąd stają się Oni osobistymi Boskimi Nauczycielami takich duchowych aspirantów i prowadzą ich do Domu Przedwiecznego, do Zjednoczenia się z Nim.

* * *

Powiem też kilka słów o egzystencji w stanie odcieleśnionym ludzi o różnych poziomach rozwoju.

"Pośmiertny" los każdego z nich jest zdeterminowany przez dwa główne czynniki: a) wielkość (i ściśle z nią związany poziom zdolności do działań) oraz b) poziom zordynarnienia — lub wysubtelnienia.

Ci, którzy rozwinęli w sobie ordynarne cechy emocjonalne trafiają do piekła, gdzie są dręczeni przez podobnych do siebie.

Dusze, które przyzwyczaiły się do subtelnej czułości zyskują raj: życie pomiędzy również podobnych do siebie — w czułych emocjach z nimi i w trosce o wcielone istoty, które są godne takiej opieki.

Między rajem a piekłem istnieje wiele pośrednich możliwości bytowania — w warstwach tak zwanego "planu astralnego".

Najbardziej prymitywne dusze — bez względu na ich religię, obrządki i modlitwy — po śmierci ich materialnych ciał mogą nadal identyfikować się z nimi, a więc cierpieć z powodu gnicia swoich trupów. Albo — przebywają w groteskowym przerażeniu, podczas palenia ich zwłok w krematoriach…

Natomiast ci, którzy osiągnęli Doskonałość są przyjmowani przez Stwórcę w Jego Królestwie, łączą się tam na zawsze w Powszechnej Miłości z Innymi, Którzy Dosięgli i następnie przejawiają Siebie wobec wcielonych istot — jako Duchy Święte. Mogą nawet na nowo wcielać się w ludzkie ciała, aby bardziej skutecznie pomagać osobom wcielonym. W ten sposób stają się Boskimi Nauczycielami i/lub Cudotwórcami, demonstrując ludziom ich (ludzi) potencjalne możliwości.

I przecież każdy człowiek ma do wyboru: w którą stronę pokierować swoją drogę przez życie…