Współczesna wiedza o Bogu, Ewolucji, sensie życia człowieka.
Metodologia duchowego doskonalenia się.

Ekopsychologia/Pratjahara

Pratjahara

Słowo "pratjahara" oznacza "usunięcie indriji z obiektów świata materialnego". Pratjahara to stopień, na którym adept uczy się kierować "mackami" świadomości, zwanymi w sanskrycie "indrijami". Otwiera to możliwość do opanowania widzenia w subtelnych i najsubtelniejszych warstwach wielowymiarowej przestrzeni, uczy wyjścia do nich ze swojej powłoki materialnej, "zadomawiania się" w nich, przyuczając siebie do ich subtelności, czułości i czystości.

Pojęcie «indrije» istnieje tylko w indyjskiej kulturze duchowej. Europejczycy z ich uproszczonymi, poplątanymi i zdegradowanymi przedstawieniami religijnymi zazwyczaj nie ogarniają takiej wiedzy. Nawet w przekładach z języków indyjskich oni zastępują słowo «indrije» słowem «uczucia» (które utraciło swoje początkowe znaczenie) w całości odrzucając w ten sposób całą ogromną metodologiczną wartość znaczeniową pojęcia pratjahara i zasad pracy na tym stopniu.

Przecież czym jest «kontrola nad uczuciami» (w ten sposób Europejczycy tłumaczą termin «pratjahara»)? Dla mieszczanina słowo «uczucia» powstaje z «rozczulić się», czyli «rozpłakać się». W języku codziennym słowo to także jest używane zamiast słów «odczucia» («uczucie» zimna, głodu, wielkiej powagi zachodzących zdarzeń itd.) i «emocje» («uczucie» strachu, radości).

Dla uczonego zaś człowieka «uczucia» to funkcje narządów zmysłów — wzroku, węchu i in. Jednak nawet to — jeszcze nie wszystkie indrije. Dlatego, że do indriji odnosi się także umysł.

Istotne jest także, że obraz «macek», zawarty w słowie «indrije», już sam w sobie daje głębokie rozumienie działania umysłu i świadomości oraz kierowania nimi.

Fundamentalną wiedzę o pracy z indrijami przedstawił Kryszna w Bhagawadgicie [10,18]. Mówił o indrijach wzroku, słuchu, węchu, dotyku, propriocepcji, a także umysłu. I rzeczywiście: koncentracja uwagi przez dowolny narząd zmysłów albo umysł — na jakimś obiekcie jest podobieństwem wyciągania do niego z ciała macki. Przemieszczając koncentrację na inny obiekt, odłączamy i przesuwamy swoją indriję.

Można prześledzić, jak umysł tworzy swoje indrije, kiedy myślimy o kimś albo o czymś.

Dotknięcia przez cudze indrije są wyczuwalne przez ludzi o rozwiniętej wrażliwości. W pewnych przypadkach cudze indrije można nawet widzieć, a znaczy też oddziaływać na nie.

Człowiek, jak mówił Kryszna, powinien nauczyć się m. in. wciągać wszystkie swoje indrije ze świata materii — podobnie do tego, jak żółw wciąga do pancerza łapy i głowę. Następnie zaś trzeba przeciągnąć indrije do eonów Boskich, żeby objąć nimi Boga, przyciągnąć siebie do Niego i zjednoczyć się z Nim.

O indrijach obecnie stale mówi Sathya Sai — współczesny Mesjasz. Wiele z Jego książek zostało przetłumaczonych na język rosyjski, jednak we wszystkich informacja o pracy z indrijami została utracona wskutek nieadekwatnych przekładów.

Kierowania indrijami nie da się nauczyć bez poprzedniego opanowania dokładnego przemieszczania koncentracji świadomości wzdłuż czakr i głównych meridianów tzn. meridianów «orbity mikrokosmicznej» i kanału centralnego. Porozmawiamy o tym specjalnie w jednym z kolejnych rozdziałów.