Boskie Przypowieści/Sedno Boskiej Alchemii

Tot z Atlantydy

Sedno Boskiej Alchemii*

Przemienienie w sobie ciemności w Światło, transformacja zła — w Miłość, tak oto ludzie zbliżają się do Doskonałości.

W procesie takiej transformacji, poprzez walkę o maksymalnym natężeniu wszystkich sił duszy, stopniowo powstaje Eliksir Nieśmiertelności, Drogocenny Diament, Złoty Kwiat, Klucz do wszystkiego we Wszechświecie. Tymi terminami określana jest Boska Miłość!

W „tyglu”, pod nazwą planeta Ziemia, „przetapiane” są dusze. Gotują się w jedynym wspólnym kotle, dusze duże i małe, roślinne, zwierzęce, ludzkie, prawe, grzeszne i na równi mają możliwość oczyszczenia się ze „szlaki”. Jednak tylko człowiek potrafi tego dokonać świadomie.

Wrą-buzują w „tyglu” namiętności ludzkie: gniew, pożądliwość, inne niemoralne zachcianki, pycha, nienawiść, złość, zazdrość, zawiść, skąpstwo…

Poprzez ból i cierpienie, próby i pokusy — oddzielają się od duszy wady, nazywane „szlaką”; „Szlaką” to szkodliwe domieszki i skała płonna. Pozostaje zatem przezroczysty Kryształ, którego właściwością jest Szczera Miłość.

Właśnie w procesie walki i płonięcia rodzi się i wzrasta Miłość! A następnie dojrzała w ten sposób Miłość tworzy i żywi ogół życia we Wszechświecie. I Ona zawsze zwycięża!

… Chcę jeszcze powiedzieć o ważnej sprawie: o wzajemnym przenikaniu i stapianiu, zrastaniu świadomości. Przecież świadomości (czyli dusze) to energie! I ich stopienie się i zrastanie to obiektywna rzeczywistość! Przypomina znane i dobrze zbadane przez fizyków zjawisko dyfuzji. Jednak, żeby stało się to możliwe, potrzebna jest identyczność świadomości pod względem ich „ciężaru właściwego”.

W niematerialnej części składowej wielowymiarowego Absolutu wektor prawidłowego ruchu świadomości jest skierowany do Centrum, Który też zwany jest Wszechświatowym Magnesem. Jest to Serce Absolutu czyli Stwórca.

Mówiąc inaczej, poprawny pod względem ewolucyjnym ruch świadomości odbywa się w kierunku usubtelnienia: od gęstszych warstw Absolutu do najsubtelniejszej, do Stwórcy.

W Domu Stwórcy następuje ostateczne stopienie się, zrastanie każdej prawidłowo ewoluującej duszy z Pierwotną Świadomością. To obiektywne Prawo życia we Wszechświecie, które można nazwać Prawem powszechnego (duchowego) ciążenia. Napędem i katalizatorem tego procesu jest miłość: emocje czystej (czyli całkiem pozbawionej interesowności) miłości.

Jeżeli zaś dusze przeciwstawiają się prawu Miłości, nie czynią postępów za pomocą „usubtelnienia”, to one również zrastają się, lecz z gęstymi, ordynarnymi warstwami wielowymiarowego Wszechświata. Tam one żyją do końca danej Kalpy.

Natomiast jeśli dusza odzywa się na wołanie Stwórcy i kieruje ku Niemu całą swoją istotę, rozwijając w sobie miłość, subtelność, mądrość i przy tym pozyskując siłę, to takie dusze mogą bardzo szybko zakończyć swoją ewolucję osobistą i zamieszkać na zawsze w Domu Stwórcy, w całkowitym Stopieniu się z Nim.